Ei annleis påskehelg - pappa er borte.

Det vart ei annleis påskehelg for oss dette året.  Måndag 18. mars - på mamma sin fødselsdag - døydde pappa brått om kvelden og tirsdag i påskeveka vart han gravlagd.  I fjor haust feira han 90-års dagen sin.  Sjølv om helsa var litt skrantande på slutten, fekk han bu heime på garden heile livet.  Det var han veldig takknemleg for.  Det er vondt å mista ein kjær pappa, sjølv om han oppnådde ein høg alder.  Samstundes er me uendeleg takknemlege for å ha hatt akkurat han til ektefelle, far, bestefar og oldefar.  Pappa var heilt til siste andedrag levande opptatt og engasjert i alt som rørte seg i liva våre, både små og store.  No må me læra oss å leva vidare med alle dei gode minna me har om han.

Pappa var flink til så mykje; det var han som lærte meg å strikka då eg var ganske liten.  Eg hugsar han sette meg på fanget og hald armane sine framfor mine.  5 år gamal strikka eg sokkar til den jamgamle fetteren min, har det vorte meg fortald.  Han kunne også mykje om gamle handverksteknikkar, og har synt meg karding og spinning på rokk.
Eit par veker før han døydde, sat eg og sydde på ei julepute.  Då spurde han meg om det var stilkesting eg sydde på!  Og ja, det var det - det var så eg knapt visste det sjølv.  Har brodert mykje framover, men ikkje særleg mykje med stilkesting.  Pappa fortalde at han som liten gut hadde sydd ein duk med stilkesting - det hadde eg aldri høyrt han hadde fortald før.

Etter gravferda tok me oss eit par dagar på hytta i det aldeles nydelege påskeveret me har hatt her på Vestlandet denne påskehelga.  Utsika er upåklageleg; Folgefonna i bakgrunnen.